HET VERHAAL VAN 1949
De eerste Tulpenrallye wordt georganiseerd door een comité met Lex van Strien als voorzitter en Jos van Calsteren als secretaris. De rally heeft vooral het karakter van een sterrit, die het afleggen van een traject met een zekere gemiddelde snelheid voorschrijft. De totale rijtijd van de rally verschilt per equipe. Aan de finish is er nauwelijks een klassement (121 van de 138 equipes aan de finish heeft nul strafpunten); dit wordt vooral bepaald door de slotproef op het Circuit van Zandvoort. Hieraan moet men deelnemen met dezelfde auto waarmee de rally is verreden. Desalniettemin probeert een aantal deelnemers door wijzigingen in het remsysteem en de besturing aan te brengen, voordeel te hebben op de slotproef. Via een nakeuring en enige protesten worden de meeste van hen echter bestraft. Prins Bernhard woont de slotproef op Zandvoort bij. De tijden worden op deze proef voor het eerst gemeten door een elektronisch opname-apparaat van Philips. De proef bestaat uit een traject van 90 meter, op het rechte stuk van het circuit. Aan het eind van het traject moet een scherpe bocht worden uitgevoerd, waarna de deelnemers weer op de finish afstormen.
De terugroute in Nederland voert onder andere door Brabant, Gelderland, Overijssel, Friesland en Noord-Holland, waarna men via de bollenvelden Noordwijk bereikt. De politie zet zes auto’s in om de rally te begeleiden en waar nodig kruispunten af te zetten. Ook helpt de politie deelnemers die de weg kwijt zijn weer op het goede spoor en zijn alle deelnemers bijzonder tevreden over de inzet van de vele officials. De startlijst bestaat uit ongeveer 100 Nederlandse equipes en 60 deelnemers uit het buitenland.
Peter van der Wansem en Frans Vrijaldenhoven maken deel uit van een team van drie Austins A 40. Als passagier hebben zij Martin Duyzings, journalist bij de Maasbode, bij zich. Eén van de drie Austins is van Vrijaldenhoven Sr.; zijn vader vraagt zich na de rally af waar de gaten in het dak van zijn auto vandaan komen. Hierdoor heeft zoon Frans voor de rally de antenne op het dak vastgezet, voor de kortegolfzenders waarmee de auto’s met elkaar in contact staan tijdens de rally. De route voor deze equipe voert van Den Haag, via Parijs (Place Vendôme), Bordeaux en Clermont-Ferrand naar Lyon. Op de terugweg loopt de route via Charleville, Troyes, Reims naar Brussel (Boulevard des Arts). Vandaar gaat het via Breda, Arnhem en Leeuwarden naar de finish in Noordwijk. Zij gebruiken 59 uur voor deze route van bijna 3000 kilometer.
De slotproef op Zandvoort lijkt beslist te worden tussen de Gatso van Klaas Barendregt, de Volkswagen van Koks, de Jaguar van de Brit Appleyard, de Tsjechische Minors en de Simca van de Franse madame Trouis. Net wanneer iedereen op de uitslag tussen deze equipes zit te wachten, gooit Ford fabrieksrijder Ken Wharton roet in het eten door de proef met 58.65 punten te winnen. Wharton had op de proef in de morgen (de proef moest twee maal worden verreden; ’s morgens en ’s middags) slechts een matige tijd maar oefende tussendoor enige malen elders in Zandvoort in het ronden van de paal (180 graden) halverwege de proef.
Bij aankomst in Noordwijk is het dorp uitbundig versierd met tulpen en bloemstukken. De meeste inwoners komen echter niet uit hun huizen, mede gezien de kou. Het duo Wharton-Cooke, gestart onder nummer 139, wint met Ford Anglia de eerste Tulpenrallye. De Coupe des Dames wordt gewonnen door de equipe Madame M. Trouis / Mevr. C. Gatsonides-Hofhuis, voor de dames Mevr. G.G. van Puyenbroek-Vroom /Mevr. E. de Marez,Oyens-van Vredenburch / Mej. E.J. Schellerd met Ford.
